Matthias Soiron

Landgoed Loenen heeft een bewogen geschiedenis achter de rug. Vanaf de 14e eeuw hebben diverse eigenaren al dan niet met hun eigen familie op het landgoed bewoond. Na meerdere verwoestingen in verschillende oorlogen en kruiend ijs op de Waal is vanaf 1825 het huidige landgoed Loenen ontstaan. Deze kamer is vernoemd naar de waarschijnlijke architect van het landhuis op het landgoed Loenen, Mathias Soiron (1748 – 1834), zoon van Matheius Soiron uit Maastricht.

Mathias Soiron (Maastricht, 29 januari 1748 – aldaar, 1 april 1834) was een Nederlands architect, tuinarchitect, decorateur en meubelontwerper. Soiron was rond 1800 een veelgevraagd architect en ontwerper in Maastricht en omgeving en samen met de eveneens in Maastricht woonachtige Zwitsers-Italiaanse stucwerker Petrus Nicolaas Gagini, de Akense bouwmeester Jakob Couven en de Luikse architecten Ghislain-Joseph Henry en Joseph Duckers, behoorde hij tot de belangrijkste vertegenwoordigers van de laat-18e-eeuwse barokarchitectuur in het prinsbisdom Luik en het vroeg-19e-eeuwse neoclassicisme in de stedendriehoek Luik-Aken-Maastricht.

Bij zijn interieur- en meubelontwerpen werd Soiron vooral geïnspireerd door de in zijn tijd populaire Lodewijk XVI-stijl.

Bron: Wikipedia

Mathias Soiron

Mathias Soiron was een telg uit een geslacht van bouwmeesters, steenhouwers, meestertimmerlieden en schrijnwerkers, dat in de 18e eeuw actief was in Luik, Maastricht, Hasselt en Venlo. Mathias was de zoon van de architect Matheius Soiron, die samen met zijn broer François Soiron het imposante Schloss Wickrath nabij Mönchengladbach bouwde.

Mathias ontving waarschijnlijk een deel van zijn opleiding tijdens de bouw van dit kasteel, van 1746 tot 1772. Enkele tekeningen van Mathias van kasteel Wickrath zijn bewaard gebleven. Zijn jongere broer Joannes Ludovicus (Jean Louis) werd bouwmeester in Venlo.

Twee andere broers, Andreas en Wilhelmus (André en Guillaume), werden kanunnik bij het Sint-Servaaskapittel, een eervolle en lucratieve positie in die tijd.

Architectuur

Bij de spectaculaire nieuwbouw van schloss Wickrath tussen 1746 en 1772 betrok Graaf Wilhelm Otto Friedrich de Maastrichtse bouwmeesters en broers François Soiron (1714-1779) en Matheius Soiron (1722-1781) uit Maastricht. Het zeer imposante kasteelcomplex te Wickrath wordt gezien als het magnum opus van de broers, waar zij het grootste deel van hun carrière aan werkten.

Ook de architect Mathias Soiron (1748-1834), zoon van Matheius Soiron, zal in zijn jonge jaren nauw betrokken zijn geweest bij de bouw van schloss Wickrath. Gezien de langdurige en succesvolle samenwerking tussen de architecten/bouwmeesters en hun opdrachtgever is het goed denkbaar dat Mathias Soiron aan het einde van de 18e eeuw werd betrokken bij het bouwproject op Loenen.

De mansardekappen van het nieuwe landhuis en het koetshuis vormen een opvallende overeenkomst met de architectuur van de imposante oostelijke en westelijke bijgebouwen van schloss Wickrath. De architectuur van een buitenhuis met mansardekap is een opvallende verschijning in Nederland (althans buiten Limburg).

Van architect Mathias Soiron zijn tien banden met architectuurtekeningen bewaard gebleven. Sorion ontwierp huizen, maar ook meubels, interieurs en tuinen, veelal in vroege landschapsstijl. In het werk van Mathias komen mansardekappen in combinatie met frontons boven een middenrisaliet meermaals voor.

Een voorbeeld hiervan is een ontwerp van Mathias voor “Elevatie van het huijs getekent van mejuffrouw Bruls”. Zoals Matheius voor vader Von Quadt werkte, heeft mogelijk Mathias voor zoon Von Quadt de bouwheer van Loenen gewerkt.

Mathias Soiron

Architectuur

Reviews booking.com Wat zeggen onze gasten?